 |
| Van links naar rechts: P.F. Thomése, Zadok Wiznizer, Chris Veldhuis en Tom Boeije |
Op donderdag 8 december 2011 brachten enkele studenten - allen deelnemers aan het college ‘Het literaire veld, theorie en praktijk’ annex ‘Schrijvershuisbezoeken’ - samen met Jacqueline Bel een werkhuisbezoek aan schrijver P.F. Thomése. Ter voorbereiding op dit bezoek was onder meer J. Kessels, the novel gelezen. Stof genoeg om over te praten, want dit boek is rauwer, directer, vulgairder en dus bepaald uit ander hout gesneden dan bijvoorbeeld De Weldoener, een ander prozawerk van diens hand.
Omdat P.F. Thomése ook zelf een prominente rol speelt in deze roman, spitste het gesprek zich toe op het biografische gehalte van het boek. ‘Mijn boeken zijn altijd zowel verzonnen als biografisch. Je schrijft over datgene wat je het beste kent, en dat ben je zelf,’ zei de auteur. Maar hij vindt het wel belangrijk om iets erbij te verzinnen, ‘anders was ik wel non-fictieschrijver geworden.’
Zelfs Schaduwkind, dat Thomése schreef na de dood van zijn dochtertje Isa heeft fictionele elementen, bekende hij. Dat je als schrijver af en toe ‘een buitenbeentje’ schrijft vindt hij wel verfrissend. ‘Ik vind het prettig om dingen te beweren die je kunt ontzenuwen. Zo vind ik het situeren van mooie jeugdherinneringen op een plek waar je het niet verwacht, namelijk in een snackbar, wel leuk.’ Overigens was het de ‘amateur’ Thomése opgevallen dat studenten Neerlandistiek vaak wel een erg heilige opvatting van teksten hebben. Zo leverde een gezamenlijke inventarisatie van de intertekstualiteit in J. Kessels, the novel, toch al gauw Kees ’t Hart, Nabokov en Proust op. De schrijver kon niet ontkennen ‘dat je altijd wel een paar clichés uit de literatuur meeneemt. Die grote jongens loodsen je toch je verhaal binnen,’ vond hij.
Aan de Kessels-serie komt in elk geval nog geen eind, want het vervolg is in de maak. Maar ‘dat wordt heel anders, want J. Kessels wordt verliefd, en dat is wel een beetje out of character.’ Deze ‘nieuwe Kessels’ speelt zich ditmaal niet af in een snackbar (waar de hoofdpersoon verslaafd raakt aan zowel de billen van de dochter van de uitbater als aan de frikadellen die ze bakt); deze roman heeft een Chinees restaurant als achtergrond. Kessels raakt zelfs verzeild in Shanghai, waar je - by the way - nergens goede bami kan krijgen, zoals in Tilburg-Noord. Dat wordt weer smullen dus!
Annette Jenowein (die dit bericht schreef)
 |
| Van links naar rechts: Annette Jenowein, Jacqueline Bel, Zadok Wiznizer, Irwan Droog (op achtergrond), Roos van Rijswijk, P.F. Thomése, Chris Veldhuis, Tom Boeije, Wil van den Heuvel, Zadok Wiznizer en Marjolein Oskam. Ronald Giphart, VU-schrijver op locatie, maakte de foto |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten