De internationale discussies over het e-book, dat in Amerika inmiddels ruim 8 procent van de boekenomzet vormt en het klassieke (gedrukte) boek naar men zegt "in toemende mate onder druk zet", gaan gestaag verder. Vergelijk het artikel van Julie Bosman in The New York Times van 11 augustus 2010 ['Quick Change in Strategy for a Bookseller'] waarin onder meer het volgende wordt beweerd:
"For readers, e-books have meant a transformation not just of the reading experience, but of the book-buying tradition of strolling aisles, perusing covers and being able to hold books in their hands. Many publishers have been astounded by the pace of the e-book popularity and the threat to print book sales that it represents. If the number of brick-and-mortar stores drops, publishers fear that sales will go along with it. Some worry that large bookstores will go the way of the record stores that shut down when the music business went digital."
Deze artikelen vele vragen op. Wat houdt die (veronderstelde) veranderde "leeservaring" in een digitale context dan precies in? Wat gebeurt er in Europa (Nederland)? Is de vergelijking met de muziekindustrie wel legitiem, onder verwijzing naar het boek Appetite for Self-Destruction: The Spectacular Crash of the Record Industry in the Digital Age van Steve Knopper? Wat betekent deze cultuurverandering voor ons (universitaire) letterkundeonderwijs? Voor mijn studenten en colleges?
Kortom: wordt het niet eens tijd aan de Vrije Universiteit een verkennend Symposium over deze problematiek te organiseren?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten